ارزیابی عملکرد طرح‌های هادی روستایی در توسعه کالبدی سکونتگاه‌های روستایی (مطالعه‎ی موردی: روستاهای نبوت و خوران شهرستان ایوانغرب)

با استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران، طرح هادی روستایی در راستای بهبود وضعیت اجتماعی- اقتصادی و به‌ویژه کالبدی سکونتگاه‌های روستایی به اجرا گذاشته شد. اکنون پس از گذشت بیش از بیست سال از تهیه و اجرای طرح‌های هادی روستایی و اندوختن تجربه‌های ارزنده در زمینه تغییر کالبدی- فضایی، لازم است بدانیم که این اقدامات چه نتایج و پیامدهایی را به‌همراه داشته است. هدف این پژوهش ارزیابی عملکرد طرح‌های کالبدی در توسعه سکونتگاه‌های روستایی با تأکید بر ارزیابی اجرای طرح‌های هادی روستایی در دو روستای نبوت و خوران از توابع شهرستان ایوانغرب استان ایلام است. جامعه‌ی نمونه شامل 290 نفر از اهالی و ساکنان روستاهای موردمطالعه بوده که برای تعیین حجم نمونه آن از جدول نمونه‌گیری کرجسی و مرگان استفاده شده است. برای ارزیابی عملکرد اجرای طرح‌های هادی در توسعه کالبدی روستاهای موردبررسی از دو روش آماری مقایسه میانگین‌ها و آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون مبتنی‌بر نگرش‌سنجی از جامعه‌ی نمونه در دو دوره قبل و بعد از اجرای طرح استفاده شده است. برای ارزیابی عملکرد طرح‌ها از تکنیک پرسشنامه با سطح پایاییقابل‌قبول 77/0 از ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شده است. نتایج تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد، اجرای طرح هادی روستایی در دو روستا در رسیدن به اهداف کالبدی مانند بهبود کیفیت معابر و جدول‌ها، کانال‌های کشاورزی، بهبود وضعیت مسکن و ساخت‌وسازها، موفق بوده ولی با توجه به نتایج آزمون ویلکاکسون، طرح هادی روستایی نتوانسته است تغییر مثبتی در بهبود وضعیت خدمات روستایی نسبت‌به دوره قبل ایجاد کند.